14 Şub 2016

FUTBOL ALTYAPI EĞİTİMİNDE ÖĞRETİM YÖNTEMLERİ (TEKRAR YÖNTEMİ)



Yapılacak hareket etkinliğinin ne olacağı ve nasıl olacağının önceden belirlenerek verilen görevi tekrar ederken kişinin kendisi ile baş başa kalıp ortaya çıkan bazı durumlarda inisiyatif kullanma durumunda kaldığı bir öğretim yoludur.

Bu öğretim yönteminde futbola ilişkin öğretilecek temel teknik beceri, taktik beceri ya da biyomotor gelişime yönelik herhangi bir hareket ya da hareketlerden oluşan bir etkinlik uygulaması görev olarak algılanarak verilen yönergelere uygun olarak tekrara dayalı gerçekleştirilerek beceriye dönüştürülmeye (öğrenilmeye) çalışılır.
Alıştırma yöntemi, uygulama sırasında öğreneni karar verme konumuna sokan ilk yöntemdir. Bu uygulamalarda öğrenenler sadece alıştırmayı değil birçok konuda karar verme işlemini de uygulamış olurlar. Bu yöntemde uygulamanın odak noktası değişir. Antrenör ve öğrenen arasında farklı bir ilişki gelişir. Antrenör öğrenen durumundaki kişiyle ilgili olarak çalışma anında uygun kararlar vereceği konusunda ona güvenmeyi öğrenir. Öğrenen de çalışmayı yaparken temkinli ve bağımsız kararlar vermeyi öğrenir.

Komut ve alıştırma yöntemlerinin arasındaki asıl farklardan biri zamanın kullanımıdır. Komut yönteminde öğrenenin tepkisi doğrudan antrenörün komut sinyaline bağlıdır. Alıştırma yönteminde ise öğrenen her bir çalışmaya ne zaman başlayacağına, her bir çalışmanın hız ve ritmine ve bunun gibi şeylere karar verdikten sonra, kendisine alıştırmayı çalışmak için bir zaman dilimi verilir. Bu zaman boyutu, hem çalışmayı öğrenmek hem de karar vermek için gereklidir.
Bu yöntem, futbol altyapı eğitiminde ağırlıklı olarak temel teknik becerilerin öğretilmesinde ve saha içinde bölgesel temel taktik becerilerin geliştirilmesinde kullanılan bir öğretim yoludur. Ancak futbol oyununun karakteristik yapısı ve oyun olgusunun içinde barındırdığı değişen durumların varlığı düşünüldüğünde, bu öğretim yöntemi pratik olarak durağan şekilde gerçekleştirilen tekrar/alıştırma çalışmaları şeklinde organize edilirse çok faydalı olamamaktadır.

Alıştırma ne kadar çok yapılırsa beceriye ulaşma o denli kolay ve nitelikli olur, ancak söz konusu beceri amaca yönelik kullanılamayabilir. İşte asıl amaç bir hareketin ya da tekniğin beceriye ulaştırılması kadar, ulaşılan beceriyi oyun içinde oyunun gerektirdiği koşullarda kullanabilme becerisiyle birleştirilmesini sağlamaktır. Bunun için alıştırma yönteminin kullanıldığı öğretim etkinlikleri olabildiğince tekrarı sağlayacak nitelikte olurken oyun karakteri özelliklerini de içermelidir. Alıştırmalarda teknik öğretimde topun hızının, top ile buluşma sıklığının, topun farklı yön ve açılarda kullanımının sağlandığı değişen durum ve koşulların oluşturulması sağlanırken, taktik öğretim alıştırmalarında ise yine standart bir davranışın üzerine mutlaka farklı yer ve bölge konumlandırmaları ile, farklı rakip davranışları ve farklı oyuncu davranışlarına izin veren alıştırmalar eklenmelidir.

Pratik alanda, alıştırma veya tekrar yönteminin kullanım şeklini ve organizasyonunu daha çok drillerde görmekteyiz. Bilindiği üzere dril; varyasyonun daha alt basamağında yer alan temel teknik becerilerden bir veya bir kaçı ile aynı biçimde devam ettirilen uygulamalardır. Bir aşamaya kadar gerekli ve yararlı olsa da temel teknik becerilerin ve taktik becerilerin nitelikli ve amaca uygun çok yönlü edinilmesinde sürekli tercih edilmemelidir.
Çeşitlemeler (varyasyonlar), çeşitleme döngüleri, birleştirmeler (kombinasyonlar) ve birleştirme döngüleri tekrar yönteminin yarar sağlayacağı futbol pratikleridir.

Ayrıca oyun uygulamaları çok tekrar yapmayı sağlayacak şekilde organize edilir ve planlanırsa (kurallı ya da amaçlı oyunlar gibi) tekrar yönteminin hedefe yönelik daha yararlı kullanımı sağlanmış olacaktır.
Bu öğretim yöntemi futbol temel altyapı eğitimi 1. evrede çok ağırlıklı olmaksızın kullanılmaya başlanmalıdır. Temel altyapı 2. evrede yine giderek artan bir şekilde kullanılmalı, Gelişim altyapı 1. evrede ise bu yöntemden oldukça yararlanılmalıdır. Sonra giderek azalacak şekilde kullanılmaya devam edilmelidir.

Alıştırma yöntemi, oyun ve oyunsal etkinlik uygulamalarında tekrar edilme olanağı bulunamayan temel tekniklerin beceri düzeyinde gerçekleştirilmesi açısından önemli bir yöntemdir. Vole, dömi vole, rövaşata, şut vuruşları gibi... Çünkü bu tür teknik becerileri oyun içinde geliştirmek oldukça zordur. Bunun için salt bu becerilerin tekrarına dönük alıştırmalar yine farklı ortam ve koşullarda tekrar ettirilerek beceri düzeyi geliştirilebilir.
"Tekrar Yöntemi"nin Kullanılmasına İlişkin Öneriler:
Futbolda temel teknik becerilerin öğretiminde en sık kullanılan ya da kullanması kolay olan "tekrar" yöntemi, bir hareketin defalarca tekrar ettirilerek öğretilmesi ya da defalarca tekrar edilerek öğrenilmesi yoludur. Alıştırma yöntemi olarak da ifade edilir.

Bir hareketin veya motor bir davranışın beceri düzeyini arttırmak için kullanılan en temel yöntemlerinden birisidir. Tekrarı, bir hareketi otomasyon düzeyinde yapmanın yolu olarak da tanımlayabiliriz. Gerekli ve kullanılması gereken bir yöntem midir? Elbette evet, çünkü insanın yaşamını idame ettireceği ve uğraştığı bir iş için gereken motor davranışları en ekonomik şekilde yapmasını sağlayan öğrenmeler, tekrar yaparak gerçekleşebilir.
Futbol oyunu ise oyun için gereken temel teknikleri veya temel taktikleri dışsal koşullar olmadan beceri düzeyinde gerçekleştirmenin yeterli olacağı bir oyun değildir. Bir temel tekniği durağan ya da değişmeyen koşullarda çok mükemmel yapıyor olmak futbol oyun koşullarında çoğu zaman yeterli olmaz. Çünkü genel olarak oyunlarda ve futbolda topun durumu, rakibin durumu ve kişinin durumu sürekli değişmektedir. Yani koşullar sürekli farklılaşmaktadır.
İşte bu nedenle sık kullanılan "tekrar yöntemini" futbolun olağan koşullarına göre uyarlamak mümkündür. Bu sayede hem yöntemin sağladığı beceri edinimi ile ilgili avantajları kullanırken hem de futbol oyununun karakteristik gerekleri açısından da kazanımlar elde etmek mümkün olabilecektir.

Sonuç olarak "tekrar yöntemi" elbette kullanılmalıdır. Ama bu;
Aynı şeyi tekrar,
Aynı şekilde tekrar anlayışı ile değil,
Aynı şeyi farklı şekillerde tekrar,
Farklı şeyleri aynı şekilde tekrar,
Farklı şeyleri farklı şekillerde tekrar anlayışı ile olmalıdır.

Dolayısıyla tekrar yöntemi hem yaratıcılığı engelleyen bir yöntem olmaktan çıkarılmış olur. Hem de futbolun oyun koşulları dediğimiz dışsal koşulların dikkate alınarak kullanıldığı bir yöntem olur. Çünkü tekrar yöntemi mutlaka kullanılması gereken öğrenme yöntemlerinden birisidir.

Kaynak: İsmail Topkaya, Futbolda Altyapı Eğitimi, Paradigma Akademi Yay. 2015

FUTBOL ALTYAPI EĞİTİMİNDE ÖĞRETİM YÖNTEMLERİ (KOMUTLA ÖĞRETİM YÖNTEMİ)



Eğitici antrenörün uyaranı ile çocuğun tepkisi arasında doğrudan ve anında gerçekleşen ilişkiye dayalı bir öğretim ve öğrenme yoludur.

Futbolcu adayının her hareketinden önce, antrenör tarafından sağlanan bir uyarıcı (komut sinyali) vardır. Çocuklar antrenör tarafından gösterilen model doğrultusunda hareket ederler. Dolayısıyla mekân, duruş, başlama zamanı, hız ve ritim, durma zamanı, süre ve aralık ile ilgili tüm kararlar antrenör tarafından verilir.

Bu yönteminin uygulanmasındaki amaç, uyaran-uyarıcı ilişkisinde anında cevap vermeyi sağlamaktır. Böylece, belirli çalışmalar doğru ve çabuk bir şekilde öğrenilebilir. Bu yöntemde bir bölümün, bir modelin tekrar edilmesi, performansın açıklığı, doğruluğu, eşzamanlı performans gibi amaçların başarılmasını kolaylaştırır.

Bu yöntem, futbolda ağırlıklı olarak top ile ilgili temel teknik becerilerin öğretiminde tercih edilir. Özellikle kontroller, paslar, vuruşlar ağırlıklı olarak bu yöntemin konu alanını oluşturur. Küçük yaşlarda çok etkili ve gerekli bir öğretim yolu olarak tercih edilmemelidir.

Özellikle futbol altyapı eğitimine başlama yaşı olan 8-9 yaş grupları yani temel altyapı eğitimi 1.evre çocukları futbol ile ilgili araştırma ve keşfetme evresindedirler. Komut yöntemi ise doğru olanın dikte ettirildiği ve aynen istendiği; neden, niçin sorularına cevap verme olanağı tanımaksızın istenilenin yerine getirilmesi gereken görevlerden oluşur. Bu anlamda bu evrede bu yöntemden kaçınılmalıdır.

Bu evrede genel olarak futbol oyununu keşfetme, yapılması gerekenlerin peşinde olma, sınırlılıkları fark etmeye çalışma ve olabildiğince temel hareket becerilerini oyun içinde ve sürecinde birleştirme yaklaşımı benimsenmelidir.
Komut yöntemi, ağırlık olarak temel teknik becerilerin, zaman zaman ve bazı durumlarda temel taktik becerilerin (top rakipteyken ve top kendi takımındayken konum alma) en doğru, en verimli standart şeklini öğrenme ile ilgili olarak kullanılması gereken bir yoldur. Kullanılma biçimi dediğimiz hız, açı, kuvvet gibi bileşenlerin ne olduğunun ve nasıl olduğunun öğrenilmesini sağlar. Uzun süre ve hep aynı biçimde uygulanması ise yaratıcılığı ve dolayısı ile de stil geliştirmeyi engelleyeceği unutulmamalıdır.

Bu yöntem, futbol altyapı eğitim uygulamalarında temel altyapı dönemi 2.evre ile gelişim altyapı dönemi 1.evre sürecinde futbolun gerektirdiği temel teknik davranışların beceriye dönüştürülmesi aşamalarının ön koşulu olarak kullanılması gereken bir yoldur.
Öğretim etkinliklerinin planlanmasında ise, tüm oyuncuların aynı davranışı gerçekleştirmeye yönelik organize edilmeleri sağlanmalıdır. Herkesten söz konusu bir teknik davranışı aynı ölçülerde ve aynı doğrulukta yapmalarını sağlayacak uygulamaları içeren çalışma organizasyonları yapılabilir.

Kaynak: İsmail Topkaya, Futbolda Altyapı Eğitimi, Paradigma Akademi Yay., 2015

FUTBOL ALTYAPI EĞİTİMİNDE ÖĞRETİM YÖNTEMLERİNE GİRİŞ




Ne öğreteceğini bilmiyorsan nasıl öğreteceğini bilmenin hiçbir anlamı yoktur.
Ne öğreteceğini biliyor, buna karşın nasıl öğreteceğini bilmiyorsan, ne öğreteceğini biliyor olmanın da bir faydası yoktur.
Dolayısıyla iyi bir eğitmen/ANTRENÖR olmanın iki ön koşulu, ne öğreteceğini ve nasıl öğreteceğini bilmektir. İyi bir “eğitici antrenör” ne öğreteceğini ve nasıl öğreteceğini bilen ve gerçekleştirebilen kişidir.


Motor davranışlar, diğer bir söylemle bedenin bir bölümünün veya tamamının kullanılması ile ilgili davranışlar (hareketler), sadece ve sadece öncelikle “sınanarak”, sonrasında “yaparak” ve daha sonrasında da “tekrar ederek” yani “kullanarak” öğrenilir. Başka bir ifade ile bir hareketi en ilkel ve basit formundan başlayıp en üst düzeyde beceriye değin öğrenebilmek, söz konusu hareketi ya da hareketleri bedenen gerçekleştirmekle mümkündür.
Öğrenmenin “yaparak” gerçekleştiği durumlarda tüm öğretim yöntemleri “yaptırmayı” sağlamaya yönelik olmalıdır.
Hareket eğitimine yönelik öğretim yöntemleri aslında “farklı hareket eğitimi etkinlikleri” yaptırmayı sağlamaktan başka bir şey değildir



Hareket, beden eğitimi ve spor öğretimine ilişkin literatürde genel olarak ifade edilen birçok öğretim yönteminden, futbol oyununun ve altyapı eğitiminin yapısı gereği özellikle bazı öğretim yöntemleri ele alınmıştır.
Unutulmaması gereken, futbol altyapı eğitiminde öğretim yöntemlerinin amacının futbolun gereklerini, futbol oyunu karakterine ve yaş düzeyine uygun olarak öğrenmeyi sağlamaya dönük olmasıdır.
Öğretim yöntemleri tercihi bazı durumlara göre değişim gösterebilir. Yapılması gereken, tüm altyapı eğitimi süresince öğretim yöntemlerinin doğru ve yerinde tercih edilmesidir.
Günümüzde altyapı eğitimi ile uygulamalar gözlemlendiğinde pratik eğitim uygulamaları genel olarak aşağıdaki şekillerde sürdürüldüğü görülmektedir.
1. Temel teknik beceriler ile ilgili aynı davranışı tekrar uygulamaları,
2. Driller (temel teknik becerilerin hareketlendirilmiş tekrar standart uygulamaları),
3. Çift kale maçlar,
4. Standart kurallı futbol oyunları,
5. Futbol oyunu bütününden alınmış lokal parçaları (bölge ve pozisyon oyunları) tekrar uygulamaları,
6. Hücuma yönelik çalışmalar
7. Savunmaya yönelik çalışmalar

Söz konusu bu uygulamalar elbette yapılmalıdır. Ama eksik ve çoğu zaman yararsızdır. Çünkü hangi oyun olursa olsun oyunların doğasında değişen koşullar, durumlar söz konusudur ve hiçbir şey hep aynı biçimde yani tekdüze gerçekleşmez.
Futbol oyunu da sürekli değişik ve farklı davranışları gerekli kılan, değişik ve farklı davranışları üretmeye açık bir oyundur. Bu bağlamda futbol altyapı eğitiminde yukarıda sayılan uygulamalar doğru olsa dahi tekdüze eğitim uygulamaları biçimde gerçekleştirildiğinde yaratıcılığı ve durumun gerektirdiği doğru davranışları uygulama becerisini sergileyebilecek oyuncu yapısını geliştirmeyi çoğu zaman sağlayamamaktadır.
Öğretim yöntemleri, farklı eğitim amaçları için farklı eğitim etkinlikleri düzenleyebilmeyi sağlayacak anahtar rollere sahip eğitim araçlarıdır.

Öğretim Yöntemleri tercihleri aşağıdaki durumlarda farklılık gösterebilir:
1.Eğitim yaklaşımları/modellerine göre,
Örneğin, tam öğrenme modeli, yapılandırmacı eğitim yaklaşımı gibi.
2.Öğretilecek/öğrenilecek konuya, içeriğe, amaca göre.
Örneğin, temel teknik becerilerin öğretimi, temel teknik becerilerin amaçlı kullanımı, temel teknik becerilerin değişen koşullara göre kullanımı, top ile ve topsuz taktik davranışların öğretimi, taktik davranışların kullanımı, taktik davranışların rakibe göre kullanımı, oyun sistemleri öğretimi, oyun sistemlerin gereği davranışlar ve açık beceriler, kapalı becerilerin öğretimi gibi.
3.Altyapı eğitim dönem ve evrelerinin gelişim özellikleri ve eğitim amaçlarına göre, (Temel altyapı eğitimi dönemi 1.ve 2. evre, gelişim altyapı eğitimi 1. ve 2. evre, performans altyapı eğitimi, hazır oluş evresi).
4.Çocuğun motor gelişim ve motor öğrenme etkileşimine göre
Şimdi bazı öğretim yöntemlerine kısaca değinerek pratiğe dönük olarak bu yöntemlerin ağırlıklı olarak kullanılma alanlarını, altyapı eğitiminde ağırlıklı olarak kullanılması yararlı olacak eğitim dönem ve evrelerini ve futbol eğitim süreci ve ürünleri açısından taşıdıkları öneme bakmakta yarar vardır.

Futbol Altyapı Eğitiminde Tercih Edilen Bazı Öğretim Yöntemleri
1. Komutla Öğretim Yöntemi
2. Alıştırma Yöntemi
3. Gösterip Yaptırma Yöntemi
4. İşbirliğine Dayalı Öğretim Yöntemi
5. Kendini Denetleme/Değerlendirme Yöntemi
6. Katılım Yöntemi
7. Yönlendirilmiş Buluş Yöntemi
8. Problem Çözme Yöntemi

Kaynak: İsmail Topkaya, Futbolda Altyapı Eğitimi, Paradigma Akademi Yayınları, 2015

OYUN ALANLARININ YAPISI VE UYARAN İLİŞKİSİ

Oyun alanlarındaki, kazaya sebep olma olasılığı olan nesnelerin kaldırılmasına yönelik eğilim, diğer bir açıdan bakıldığında çocukların sab...