ESKİ İLE YENİNİN BİR KIYASLAMASI

GÜNÜMÜZDE KULÜPLERİN VE DİĞER ÖZEL KURUMLARIN ALTYAPILARI YAYGINLAŞMIŞ OLMASINA RAĞMEN ALTYAPILARDA YER ALAN ÇOCUK SAYISI İLE
ALTYAPILARIN YAYGIN OLMADIĞI, HATTA OLMADIĞI GEÇMİŞTE FUTBOL OYNAYABİLME (TOP OYNAYABİLME) İMKANI OLAN ÇOCUK SAYISI KARŞILAŞTIRILDIĞINDA
GEÇMİŞTE FUTBOL OYNAMA (=TOP OYNAMA) ŞANSI OLAN ÇOCUK SAYISI DAHA FAZLAYDI.
Çünkü geçmişte her yer arsaydı, alandı, çayırdı, meraydı.
Çocuklar bir araya geldiklerinde yapmak istedikleri en önemli faaliyet alanlarının birincisi "naylon veya plastik toplar ile tek kale veya tam saha futbol maçıydı".

Bugün belki daha formal ve daha sistematik bir futbol eğitim düzeyine ulaşılmış olsa da tam tersine ulaşabilirlik çok düşmüştür. Katılımdaki nüfus oranı açısında sayısal düzey oldukça aşağılardadır.

Dolayısıyla altyapılarda yer alan çocuk sayısı artmış gibi görünse de toplam nüfusa oranla top oynayabilen çocuk sayısında oransal olarak geçmişe göre oldukça düşüş söz konusudur.

Kaliteli eğitim tartışmaları elbette önemlidir.
Ama en az bunun kadarda önemli olan çocukların futbola ulaşabilirliğindeki kolaylıktır.
Günümüzde toplam çocuk nüfusu ile altyapılarda olma şansına sahip çocuk nüfusu arasında inanılmaz bir dengesizlik vardır.

Yani altyapılarda yer alan çocuk nüfusu, artan çocuk nüfusuna göre çok azdır.
Dahası altyapı eğitimlerinin çocukların özgür iradelerini ve kendiliğinden bir araya gelerek top oynamalarındaki motivasyonu ve eğlenceyi karşılamaktan çok uzaktır.

Bu ülke eğer futbolda iyi bir düzeye gelmek istiyorsa çocuklara kentlerde, semtlerde, mahallelerde boş arsalar ve içine serbestçe girilebilir futbol oyun alanları sunmak zorundadır.
Tıpkı okullarda olduğu gibi sınıfta her şeyi nasıl öğretemiyor ve geliştiremiyor isek "iyi futbolcuyu" da sadece altyapılarda yetiştiremeyiz. Ya altyapıları tüm halka ve coğrafyaya yaymamız gerekir, ya da sokağı, çayırı, merayı altyapılara taşımamız gerekir. Kent içinde boş bir arsayı tel örgü ile çevirip sentetik ve sağlıksız plastik kokulu sınırlı ve kasvetli halı sahalarda futbolu ve futbolcuyu geliştirmek ne doğru bir şeydir ne de mümkün bir şeydir.

Çocuklarda yaratıcılık serbest oyunlar, kendiliğinden oyunlar ve özgür irade ile katılımın gerçekleştiği gruplar ile oyunlar sonucunda daha çok gelişir.

"ÇOCUKLARA OYUN ALANLARI AYRILIRSA ÇOCUKLAR OYNAR.
ÇÜNKÜ DOĞASI GEREĞİ ÇOCUK OYNAR".

Spor okulları ve yaz spor okulları çare değildir. Hatta bir aldatmacadır.
Çünkü haftada iki gün spor okuluna giden çocukta gelişen algı; Ben haftalık spor etkinliğimi yaptım şeklinde olurken, iyi bir eğitim aldığı ya da eğitimin böyle bir şey olduğu konusunda algıya sahip olmaktadır.