İKİ EĞİTİMCİ MODELİ

1) Mutsuz insanların bir işi mutlu olmak için yapmaları anlaşılabilir bir şeydir ama kabul edilebilir bir şey değildir. Mutlu olmak için yapılacak iş bireysel bir iş olabilir ama asla toplumsal ya da kamusal bir iş olamaz. Sonuçta ne yapıyorsa öncelikle kendisi için yapıyordur.

2) Asıl olması gereken ise ne iş olursa olsun iş yapan insanların mutlu insanlar olmasıdır.
Mutlu insanlar işi kendisi için değil, olması gerektiği için ve olması gerektiği şekilde yaparlar.

Birinci ifadedeki durumda kişi, kendini tatmin peşinde koşarken yanlış yapma ihtimali çok olan insandır. Ve çoğu zaman iş olması gereke biçimde değil, mutlu olmanın peşinde koşanın istediği gibi sonuçlanır.
Bu tür eğitimci tipi, eğitim ve eğitilenler açısından yarardan çok zararlı olabilirler.

İkinci ifadedeki yani olması gereken durumda ise kişi, mutlu olduğu ve işi kendisi için bir amaç görmediğinden işin gereklerine odaklanacak ve o gerekleri en iyi şekilde yapmayı seçecek olan eğitimcidir.
Bu tür bir eğitimci tipi eğitim ve eğitilenler açısından zararlı olma olasılığı yok denecek kadar az olan, ama yararlı olma olasılığı çok yüksek eğitimci tipidir.