ÖZGÜVEN ve MEGALOMANİ

Bilindiği üzere kendine olan güven yani yeterlilik duygusu "özgüven" olarak tanımlanmaktadır.

Lakin özgüvenin gereğinden fazlası ve sınırlarının aşılması durumunda, artık bu bir özgüven değil, "özgüven sapması" diyebileceğimiz megalomani ve onun çeşitleri olan bazı duygusal sapkınlıklara dönüşebilmektedir.

Bunlar özetle ve genel hatlarıyla en basitinden en ağırına doğru;
1. Kendini beğenme,
2. Kendini farklı görme,
3. Kendini üstün görme ve
4. Kendine hayran olma
şeklinde bazı psikopatalojik olarak olarak ifade edilen "kişilik bozuklukları şeklinde gelişebilmektedir.

Özgüven duygusunun herkesi eşit olarak görme kuralı ve ilkesi içinde kendine güvenme açısında gerekli ve yararlı bir kişilik gelişimi özelliği olduğu gerçektir.

Kendini tanıma ve farkında olma özgüvenin yararlı sonuçlarından birisidir. Ama bu kendini tanıma ve farkında olma,başkalarından farklı olmaya dönüşmeye başladığında sağlıksız dönüşüm de başlamış demektir.

Veliler, öğretmenler ve antrenörler için çocuklarda özgüven oluşturmada kritik eşik, çocuğun kendine ayrıcalıklı muamele yapılmasını istemeye başlamasıdır.

Ayrıca arkadaşlarını küçümsemeye ve alay etmeye başlaması veya kendisinin sürekli baş aktör ve figür olmayı istemesi gibi davranışlar üzerinde durulması gereken konulardır.

Özgüvenli çocuklar, kişilikli olurlar.
Ama özgüven ile megalomani arasındaki sınırı belirleyecek olan öncelikle eğitimciler ve velilerin eşitlikçi tutum ve davranışlarıdır.

Kendi özelliklerinin farkında olmak demek kendini her açıdan üstün görmek demek değildir.
Çocuğa bu öğretilmelidir.

Hele takım sporlarında bu çok daha önemli bir konu olmaktadır....