Çocuklar sürekli kazanarak mı gelişirler?

Çocuklarımızdan sürekli kazanmalarını isteyerek, onları "yıldız" veya "en önde" olmalarını sağlamanın peşinde olmamamız gerekir.

Çünkü;

Birincisi, sürekli kazanan olmasını istediğimiz çocukların da kazanmak peşindeyken daha az mutlu olduklarını unutmamak gerekir. Kazanma koşulu veya kazanma yönergesi oyunun tüm eğlencesini ve zevkini baskılayabilir.

İkincisi, çocukların çoğu zaman kazanma peşinde değil, farklı şeyler peşinde olduklarını anlamak ve bilmek durumundayız.

Üçüncüsü, "sürekli kazanan" olmak, sanıldığı gibi bir kişiyi ideal anlamda geliştirmez. Sadece kazanan olmak gelişmiş olmak demek değildir. Gelişmişlik bir bütündür ve hayata ilişkin her şeyi algılayabilmek, anlayabilmek ve düşünebilmeyi becerebilmek demektir.

Çocuklarda kazanan olma sevdası, isteği ve güdülenmesi çoğu zaman sosyal öğrenme ile gerçekleşen ve dayatılan bir şeydir. Oysa çocuklar gelişim doğaları gereği çok fazla yarışmacı değillerdir. Rekabetçi ortamlar, dayatmalar ve kültür olmasa birbirlerine üstünlük sağlamanın peşinde olmazlar.

Aslında günümüz hayat koşullarında "kazanan olma" adına empoze edilen, dayatılan bazı yaklaşımlar yarar sağlıyor ve çocukları gerçek hayata hazırlıyor görünse bile, bir çok çocuk bu yüzden gerçek potansiyellerinin dahi farkına varmadan yarışı terk ediyorlar.

Çünkü yarış denen şey, o an için güçlü olanın veya avantajlı olanan kazandığı bir şeydir.

Dahası pekçok yetenekli çocuk dahi, kazanma ve başarılı olma baskısı yüzünden özelliklerini rahatça kullanma, sergileme ve geliştirmekten kaçınmaktadır. Stres özellikle motor davranışları tutabilmekte ve rahat hareket etmeyi engelleyici etki yaratmaktadır.

Buraya kadar yazdıklarımız ile elbette çocuklarımızı başıboş ve kendi hallerinde bırakalım demek istemedik.
Ama onların da birer kişilik sahibi olmalarını istiyorsak yapmamız gereken şey düzenli çalışmalarını, ilkelere ve kurallara uymalarını sağlamak, gelişmeleri için sistemli olmayı öğretmek ama asla kendilerinden başkası gibi davranmalarını istememektir.

Yıldız futbolcu, en iyi sporcu, kazanan oyuncu olmak diye bir şey yoktur. Bunlar için sağlanan imkanlar ve eğitim programları vardır. Özellikli olanlar yıldız olur. Kazanan olur, en iyi olur. Bu çevresel etkenler ile genetik etkenlerin birleşmesi koşullarının mükemmelliği ile ilgilidir.

Herkesin yıldız, en iyi ve kazanan olması hem insanların var olan potansiyelleri gereği, yani işin doğasına terstir...

Doğru olan her kişinin olabileceği düzeyde en iyi olmaya çalışmak ve asıl olarak da sağlayabileceği katkıyı ve verimi sağlamak olmalıdır.

Eğitim, tüm alan eğitimleri için temel felsefesi bu temel üzerine inşa edilmesi gereken bir gelişim sürecidir.