ÇOCUKLARI VE GENÇLERİ HAYATA HAZIRLAMAK, HAYATI ZORLAŞTIRARAK DEĞİL,
HAYATI ONLARIN TAŞIYABİLECEKLERİ HALE GETİREREK MÜMKÜN VE DOĞRUDUR.
Çocukları ve gençleri hayatın zorlukları ile bir an önce karşılaştırmak onları hayata hazırlamaz.
Onları yorar, yabancılaştırır, yetersizlik duygusuna neden olur, bunaltır, olumsuz ve kavgacı yapar.
Çocukları ve gençleri hayata hazırlamak demek, onları baş edebilecekleri ve üstesinden gelebilecekleri görev ve sorumluluk vermek demektir.
Fazlası hayata hazırlamaz. Hayattan koparır.
Futbol hayatı da böyledir.
Çocukları ve gençleri en başından başlayarak gelişim çağının sonuna kadar teknik, taktik ve kondisyonel açıdan yerine getiremeyecekleri iş ve görevler ile savaş haline sokulmuş müsabaka ortamlarına sokmak onları "iyi futbolcu" yapmaz.
Ya sıradan futbolcu yapar, ya egoist futbolcu yapar ya da futboldan uzaklaştırır.
Eğer hayatın zorlukları ile çocuk yaşta karşılaşanlar çok başarılı insanlar olsalardı, anasız, babasız büyüyen ya da terk edilmiş insanlar ilerleyen yaşamalarında çok başarılı ve çok mutlu insanlar olurlardı.
Ama ne yazık ki genel olarak öyle değildir..
Onun içindir ki;
ÇOCUKLARI VE GENÇLERİ HAYATIN ACIMASIZLIĞI İLE KARŞILAŞTIRARAK EĞİTMEYİ DÜŞÜNMEK YERİNE, HAYATI ACIMASIZ OLMAKTAN ÇIKARMAK DAHA DOĞRU VE DAHA GERÇEKÇİ BİR DÜŞÜNCE VE TAVIRDIR.
Futbolu da buna göre uyarlarsak, çocukları ve gençleri futbolun acımasızlığı ile karşılaştırarak eğitmek yerine futbolu acımasız olmaktan çıkarmak gerekir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder