Altyapıların başarısını üstyapılara oyuncu yetiştirmek ve o düzeylere oyuncu taşıyabilmek olarak belirlemek doğrudur.
Doğrudur ama bu durumda ortaya tartışmalı bir durum çıkmaktadır.
O da şudur;
Endüstriyel futbol diye tanımlanan diğer adıyla "ticari futbol" olarak da ifade edilen futbola karşı bir eleştirimiz varsa, hatta eleştiriden öte bu acımasızlığa karşı duruşumuz varsa, altyapıları bu ticaret şirketlerine oyuncu yetiştiren yerler olarak da görmemek lazım değil midir?
O halde biz altyapıları savunurken, veya altyapılarda çalışırken ve altyapıların olması gereken ideal yapılar olması konusunda yazarak çizerek emek verirken, bir anlamda endüstriyel futbola ve onun yaratıcıları olan "ticari futbol şirketlerine" ve onları ağababaları "finans kapitalin futboluna" hizmet etmiş olmuyor muyuz?
İşte tam da burada bir çelişki ve bir tutarsızlık ortaya çıkmaktadır.
Bunun çözümü şu olsa gerektir.
1. Madem altyapılar endüstriyel hale gelen bu üstyapıların beslenme yerleridir. O halde söz konusu ticari futbolun gereği olan işleri, görevleri yasınlar ve sorumluluklarını yerine getirerek futbol aracılığı ile kazandıkları büyük paraların bir kısmını buralara ve buralarda emek verenlere harcasınlar.
"Harcamıyorlarsa canları cehenneme" deyip altyapıdaki tüm emek yoğun işleri bu ticari kurumlara "yok pahasına" hizmet etme ve üretim yerleri olmaktan çıkarmak gerekir.
Nasıl peki?
Elbette örgütlenerek.... Kolay mı futbolda örgütlenmek?
Çok zor. İmkansız değil ama...
Esasında yapılması gereken futbolun kendi karakteri içinde çözüm üretmektir.
Nasıl?
2. Altyapılar ve buradan çıkan tek tük özellikli oyuncular işte bu ticari futbol şirketleri tarafından öyle ya da şöyle transfer edilirler. Para ve paraya dayalı güç, onların devamlılığını bir şekilde sağlayacaktır. Piyasayı belirleyen de, piyasanın niteliği de onları yaratanlar tarafından belirlenmektedir çünkü. Bu durumda tüm altyapı emek aktörleri asıl işleri olan "çocukların ve gençleri" onlara hazırlamak! ile mükellef omanın dışına çıkacaklar ve daha insancıl ve toplumcul olana yöneleceklerdir.
Yani;
3. Biz yani altyapıları endüstriyel futbolun bir anlamda paravan yetiştirme yurtları ve ücretsiz emek pazarları olmasına karşı olanlar, altyapıları bu karakterinden çıkararak tüm ülkenin çocuklarına açarak herkesin spor yapma ve futbol oynama haklarını karşılayacak, fırsat ve imkan alanları haline getirme mücadelesi verebiliriz.
Özetle ve genel olarak başa dönerek ve sonuca bağlayarak; Sporda altyapılar iki uzun model amaç üzerine inşa edilmelidirler.
1. Olabildiğince çok fazla çocuğun ve gencin sürekli futbol oynamasını sağlayacak bir işleve sahip kılma; KAMUSAL FUTBOL EĞİTİMİ
2. Özellikli çocuk ve gençlerin üstyapılar tarafından kendi ihtiyaçları ve gelecekleri konusunda kurumsallaştırılmış akademilerine yönlendirmek.
Son Söz;
BİR ÜLKENİN TÜM ALTYAPILARI ÜÇ, BEŞ, 0N TANE TİCARİ FUTBOL ŞİRKETLERİNE GÖRE PLANLANAMAZ VE İŞLEVSELLEŞTİRİLEMEZ. BU O ÜLKEYE VE O ÜLKENİN ÇOCUKLARINA İHANETTİR.
ÖNCE HERKES İSTEDİĞİ KADAR, İSTEDİĞİ ZAMAN FUTBOL OYNAMALI, OYNAYACAK FIRSATI VE İMKANI BULABİLMELİDİR.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder