NEDEN OLMUYOR?

Bir iş amacına ulaşmıyorsa, o iş ile ilgili temel yanlış o işi yapanlar değildir.

En büyük yanılgılarımızdan biri de budur. İşin aktörlerine bakarak, aktörler üzerinden değerlendirme yapmak.

Oysa temel işin esasına da bakmak gerekir.
Temel yanlış belki de iş'in kendisindedir.

Örneğin okullardaki başarısızlıkların nedenleri sadece öğretmen ve öğrenci olarak görülürse, başarısızlığın nedenselliği gözden kaçmış olur.

Oysa asıl mesele eğitim sistemi olabileceği akla ilk gelen ve ilk sorgulanması gereken konu olmalıdır.

"Futbolda neden iyi ve özellikli oyuncular yetiştiremiyoruz"? Gibi bir meseleye sadece antrenör ve çocuk açısından bakarsak en büyük sorunun ve temel yanlışın "Türkiye'deki çocukların spor ile buluşmuyor olması" ve spor altyapı düzenin ile üstyapı düzeninin işbirliğinin sağlanamamış olması problematiğini gözden kaçırmış oluruz.

Bakınız temel problematik nereden başlıyor;

P&G-TMOK Spor Kültürü 2014-2018 araştırmasına göre, Türkiye’de çocukların spora ve oyuna katılım tablosu şöyle:

1. Sadece 10 çocuktan 2’si bilinçli ve düzenli (haftada 2-3 kez) spor yapıyor.

2. 10 çocuktan 6’sı günde 1 saat ya da daha az süre dışarıda oyun oynuyor.

3. Her 7 çocuktan 1’i gün boyunca hiç dışarıda oyun oynamıyor, 4 çocuktan 3’ü (yüzde 74.2) hiç spor yapmıyor, kırsal bölgelerde bu oran yüzde 92’ye çıkıyor.

Ne dersiniz?
Bu durumda Türkiye'de iyi ve özellikli sporcu ve futbolcu yetişmiyor oluşunun nedenlerini hala altyapılar ile sınırlandırmak mümkün müdür? Asıl sorun ülkedeki ulusal bir spor modelinin kapsayıcı olmaması ile yakından ilgili değil midir?

Evet çocuklar gelişmiyor, çünkü gelişecek olanak ve fırsat bulamıyor.
Haliyle gelişme olmadan "yetişmiş" olmak da gerçekleşmiyor.